Op naar het nieuwe jaar..

En toen was het alweer 30 december 2021. Jeetje, wat is dit jaar voorbij gevlogen. Wát een jaar.

Het was een onwijs moeilijk en verdrietig jaar. Mijn grootste angst kwam uit, mama overleed. In april mama haar diagnose, 29 juli overleed ze, uitvaart regelen, huis leeghalen.. Jeetje.

Ik merk ook dat ik sinds kort ben begonnen met rouwen, alleen accepteert mijn onderbewustzijn het nog niet dat ze er niet meer is. Dat zorgt voor hele moeilijke dromen, maar ook de realisatie die er nog heel vaak niet is. De afgelopen dagen met kerst, top2000 en morgen, oud en nieuw, maken het allemaal wel heel zwaar en echt. Alles voelt even verdrietiger, zwaarder, moeilijker. Je luistert anders naar de muziek, herinneringen komen naar boven, gekoppeld aan bepaalde nummers. De nodige huilbuien zijn de afgelopen dagen dan ook echt wel aanwezig.

Maar, als ik het verdrietige gebeuren opzij zet, moet ik zeggen dat dit voor mezelf wel een goed jaar is geweest. Het is bijna moeilijk om te zeggen, want hoezo goed? Maar echt, het is wel zo.

In januari 2020 kwam ik niet van de bank af, zat ik de hele dag in m’n pyjama en zat ik enorm slecht in m’n vel. Ik kon het niet meer aan om op de bank te wonen bij m’n vader, want ik wilde zo ontzettend graag plek voor mezelf, samen met Domino. Domino zat nog bij mama, dus hij was er ook nog eens niet bij. ik kwam net uit een dieptepunt en probeerde sterker te worden, aan te komen, maar het lukte niet want ik had de rust niet in m’n hoofd.

Vervolgens kwam het meest fantastische bericht ooit. Ik mocht 3 maanden lang in een appartement wonen, op mezelf, met Domino! Met behulp van heel veel mensen heb ik m’n uitzet binnen no time bij elkaar gespaard en jeetje, wat een leuk vooruitzicht was dat. De voorpret van dingen kopen, uitzoeken, het huis in m’n hoofd inrichten, het was fantastisch.

Opeens mocht ik eerder naar Zevenkamp, dus daar kwam de verhuizing heel snel! Na een dag hard werken ging ik zitten op de slaapbank die nog in m’n woonkamer stond omdat ik geen bank had nog, en wachtte ik op Domino. Mama kwam Domino brengen en wat heb ik gehuild van blijdschap. We hebben heerlijk gekroeld, Do heeft gespeeld en we deden een rondje buiten.

Domino was heel onrustig die periode, omdat mama niet wist hoe ze hem moest trainen. Hierdoor viel hij uit en wilde hij bijten, moest hij niks van andere hondjes of mensen hebben.

Beetje bij beetje maakte ik het steeds meer mijn thuis. Ik begon met koken, vond m’n routine en genoot. Ik ging dagelijks naar de winkel voor het eten, wandelde met Do en maakte het helemaal gezellig.

Ik leerde voor mezelf te zorgen en voor Do. Ik deed het huishouden, het was bijna altijd opgeruimd en schoon en ik zat elke avond in een schone gezellige woonkamer met de tv aan. Af en toe nog wel paniekaanvallen gehad, dan had ik ook echt m’n vader en Lies nodig, maar daarna ging het weer goed.

In de buurt begon ik de mensen te leren kennen. Het was echt een onwijs leuke buurt en kon dan ook veel kletsen op straat. Ook Domino begon te leren en begon hier voor het eerst met kleine hondjes te spelen. Hij werd steeds rustiger en steeds liever. We deden lekker ons ding.

Ik heb daar ook in 3 maanden tijd alle seizoenen meegemaakt haha. Eerst die hevige sneeuw, daarna werd het 30 graden, het stormde enorm waardoor de containers door de straat vlogen. Ik was toen mijn container kwijt, die lag helemaal aan het einde van de straat!

Ik denk dat ik me in maart het gelukkigste heb gevoeld. Wat een topmaand was dat. Ik voelde me helemaal thuis, zat lekker in de flow en deed veel zelfstandig. Ik oefende met de metro, ging boodschappen doen met de metro 1 halte verderop bij de Dirk, kocht m’n eerste plantjes, maakte wandelingen met Do, luisterde veel muziek en hard ook haha. Genoot van het schoonmaken en van het samen zijn met Do’tje. Ik at waar ik zin in had en dat ging ook goed. Was aangekomen, ondanks dat ik was afgevallen omdat ik eerst ziek was geweest, maakte tosti’s als ontbijt, kan gewoon allemaal.

Wanneer het lekker warm was, maakte ik het balkon gezellig, kleedje erop, kussens erop en zat ik heerlijk samen met Do in de zon. Dan zat ik te bellen, of gewoon lekker te schilderen. Was nog verbrand ook!

Ook huppelde de konijntjes lekker door het huis, m’n diertjes lekker bij me.

Mama kwam langs, we hebben de leukste dag gehad. naar muziek geluisterd, gelachen, gehuild, veel gepraat. geknuffeld, samen gegeten. Toen ze weg moest door de avondklok, stonden Do en ik vanuit de woonkamer haar uit te zwaaien. Het was een hele mooie fijne dag..

April begon. Het einde kwam in zicht, want eind april moest ik er weer uit en ik had nog geen huis gevonden. De spanning liep een beetje op, want wat nu? Waar gaan m’n spullen heen? Waar ga ik heen? Weer naar mama met Do, of naar m’n vader zonder Do, Do weer naar mama? Weer terug naar de bank? Of mijn fijne gezellige kamertje bij mama? Het was lastig, want opeens gooide mama de deur voor mij en do dicht. We mochten niet meer terug komen. Paniek, hoedan? Waar komt dit opeens vandaan?

M’n vader regelde dat ik terug naar Krimpen kon komen. Ik kreeg dan de slaapkamer en dan kon ik met Do naar krimpen gaan. Ik voelde een enorme opluchting. Mama en ik konden weer goed met elkaar omgaan, maar samen wonen was gewoon heel lastig voor ons. Het feit dat ik samen met Do’tje naar de rust kon in een eigen kamer, maakte alles een stukje lichter.

Toen kwam de klap. twee weken voor de verhuizing. Mama lag in het ziekenhuis. vanaf dat moment is alles in overlevingsstand gegaan.

Ziekenhuis, verhuizen, mezelf bij elkaar houden, voor Do zorgen, het lukte me allemaal terwijl ik me 100x per dag afvroeg hoe ik dit ooit vol zou houden? Het was een hele moeilijke en zware periode en toen mama overleed werd het nog moeilijker en nog zwaarder. Ondanks dat ik er nooit in heb geloofd, heb ik mijn angsten opzij weten te zetten en ben ik doorgegaan. Keihard knokken om de uitvaart te regelen, het huis leeg te halen, spullen uit te zoeken.

Het klinkt misschien stom, maar de laatste week met mama in het ziekenhuis heeft er voor gezorgd dat mijn angsten zijn afgenomen. Ik merk dat ik er niet meer zoveel last van heb en ik denk dat dat komt omdat ik dacht in het ziekenhuis ”ja, weetje, als ik nou door de stress over m’n nek ga is het niet erg want mama is belangrijker en dit is erger dan overgeven.”

September was absoluut niet mijn maand. We leverde de sleutels van mama haar lege huis in en vanaf dat moment ging m’n gewicht omlaag en zakte ik steeds verder in een diep dal. Ik ontmoette die maand wel de mooiste persoon ooit. Door hem heb ik weer geleerd hoe geluk voelde, hoe liefde voelde, heb ik weer leren genieten en hij heeft me onwijs geholpen met angsten overwinnen. Door hem ben ik ook hulp gaan zoeken en dat resulteerde in het feit dat ik eindelijk mijn antidepressiva accepteerde. Hij motiveerde me enorm, nog steeds wel eigenlijk, en ik ben enorm dankbaar dat ik hem heb leren kennen. Hij is toch wel het mooiste wat me dit jaar is overkomen. Zo’n mooi en puur persoon, maar ook soms heel moeilijk, waardoor ik ben gegroeid. Hij heeft me geleerd te relativeren, te genieten, naar het positieve te kijken. We gingen samen weg en ik vind het ergens enorm jammer dat dit in m’n dieptepunt was. Ik was totaal mezelf niet en ik vraag me oprecht af waarom hij niet keihard is weggerend haha. Hij bleef staan en accepteerde het. Dankbaar voor hem.

Vanaf dat moment is het beter gegaan. Ik heb eindelijk hulp gezocht, ik kreeg hulp en probeerde zo steeds meer. Uiteindelijk begon ik aan mijn theorie voor een rijbewijs. Ik was in 1x geslaagd en begon daarna gelijk met lessen. De rijlessen zijn enorm leuk en minder eng dan ik had verwacht!

Ik geniet van de rijlessen, de lessen zijn echt mijn hoogtepunten van de week. Ik ben nog iets te onzeker, maar het gaat steeds beter. Vandaag mocht ik helemaal zelfstandig rijden en het ging super goed!

Ik heb dit jaar onwijs veel geleerd en wil dat ook gaan gebruiken in het nieuwe jaar. Rijbewijs halen, zelfstandiger worden, aan mezelf werken. Verwerken en rouwen. Eigen huisje vinden, waar dan ook, ik wil weer leven. Het is eng om te zeggen dat het volgend jaar je jaar word, want we weten allemaal wel hoe dat is gegaan de afgelopen jaren, dat was niet best. Maar ik ga wel verder knokken. Ik heb gezien dat het kan en dat ik me ook gelukkig kan voelen. Hoe ik dat moet doen zonder mama, dat weet ik nog niet, dat moet ik nog uit zien te vinden.

Mama, ik heb je beloofd dat ik m’n best zou gaan doen en dat ga ik doen. Ik moest je beloven dat ik weer zou gaan leven en weer zal gaan genieten, je zei er niet bij hoe dat moest zonder jou, dus dat moet ik eerst even uitzoeken. Maar heel even dan he, niet te lang. Oké? Ik hoop dat je trots op me bent en dat je bij me bent. Ik mis je enorm, het doet enorm veel zeer, zeker met deze dagen, want liefste mama, eigenlijk wil ik helemaal niet het nieuwe jaar in zonder jou, Ik heb het gevoel dat ik je dan écht kwijt ben, terwijl ik weet dat je er altijd bent, maar toch, is het een dingetje. Eigenlijk wil ik je gewoon terug en zou ik er alles aan willen doen om je nog een keer te zien en te knuffelen. Ik mis je intens. Ik doe mijn best mama, echt waar. Toch zou ik zo graag nog een keer je trotse blik willen zien. Ik heb je zoveel al te vertellen.. Mijn allerliefste mama.. Ik hou van je en draag je altijd bij me. Ik denk elke dag aan je en stiekem huil ik ook elke dag om je. Het voelt nu al zo ver weg terwijl het eigenlijk nog heel kort geleden is en dat maakt me bang, dat het al zo ver weg voelt. Ik wil jouw knuffels, mama. Jouw stem, jouw geurtje. Jouw neusje neusje. Ondanks dat het zoveel zeer doet ga ik er wat van maken mama, ik ga m’n best doen en ik hoop dat je trots op me bent. Ik hou van je, zo ontzettend veel. Het doet me zeer dat ik je morgen niet om 00:00 kan bellen om je een gelukkig nieuwjaar te wensen. Het voelt leeg en verdrietig. Maar het goed. beloofd. Dikke knuffel en zoen, pluizebol.

Het komt goed. Let it be. whatever. Heb wel zin in een fris en schoon nieuw jaar. Nou maar hopen dat ik eindelijk m’n doelen kan halen.

Met mama in mijn hart en gedachten, met volle angst vooruit.

Fijne jaarwisseling allemaal.

Knuffel

Danielle.