Vorig jaar schreef ik op 24 december in mijn blog ”een jaar geleden” het volgende: ” Ik hoop dat ik volgend jaar op deze datum kan zeggen ”vandaag is het precies een jaar geleden, dat ik de weg naar herstel koos, en nu is alles beter”
Heel eerlijk, ik vond het nog een beetje spannend. (lees vooral die blog voor het achtergrondverhaal als je die niet kent: https://daanklxxs.nl/?p=67
Maar, het was maar een klein beetje spannend. heel even. Verder heb ik geen aandacht gegeven aan mijn angsten. Ik heb alles lekker meegegeten en dat is allemaal goed gegaan. Wie had dat gedacht? Ergens klopt die zin ook wel. Mentaal qua angsten gaat het ook wel beter! Ook heb ik naar de weg van herstel gekozen door bijvoorbeeld te beginnen met mijn antidepressiva.
Of alles beter is? Nee. God, wat was het lastig. Met kerstavond heb ik heel erg hard en heel lelijk gehuild. ik schreef het volgende:
”
Lieve, lieve mama..De eerste kerst zonder jou en jeetje, wat doet het me zeer. Het verdriet is ondragelijk en dat is elke dag wel zo, maar nu nog even wat erger. Kerst was voor jou altijd heel belangrijk. Zo kwam vroeger altijd oma met een grote tas cadeautjes en gingen jullie eerst koffie drinken. Ik zat dan al ongeduldig bij de boom want ik wilde cadeautjes. Elke keer moesten jullie lachen als ik vroeg of de koffie al op was. Ik mocht altijd de cadeautjes uitdelen en ik vond dat het leukste ooit. Na elk cadeautje gaven we elkaar een knuffel. Wanneer het dan avond werd, zette je alles klaar voor het avondeten. We gingen altijd fonduen en het was gezellig aan tafel. Na het eten een stuk vianetta met een sterretje erop en je dag kon niet meer stuk. De laatste kerst met oma pakte je groots uit, omdat je wist dat het de laatste zou zijn. We gingen mooi gekleed, in onze jurken en we maakten foto’s. Ook lieve Richard was er bij en het was zo fijn en gezellig. De jaren daarna deden we het vooral samen. Je hele huis vol met kerstversiering en dan vierde ik 1 kerstdag bij jou. We genoten dan ook enorm van de top2000 samen. Als er iets is wat we wel gemeen hadden was het onze liefde voor muziek. De afgelopen jaren hebben we pech gehad met kerst.. 3 jaar geleden hadden we even geen contact, 2 jaar geleden waren we allebei ziek. Vorig jaar zouden we samen kerst vieren, maar je had pijn in je rug mama. Je wilde dat ik bij m’n vader bleef zodat ik nog een leuke kerst zou hebben omdat je zoveel pijn had. Als ik had geweten dat dat de laatste kerst met jou zou zijn… Het doet me zoveel verdriet. Ik mis je. Ik hou van je. Vier een fijne kerst daarboven mama, weer samen met oma en opa.”
Ik heb denk ik wel 3 uur lang zitten huilen. Ik was alleen thuis, dus dat kon prima haha. Vanaf 00:00 ben ik volledig in de top2000 gedoken, mijn manier van ontsnappen aan de wereld. Toch wel de mooiste week van het jaar.
Het kerstgevoel was er niet. Zonder mama voelt het niet als kerst. Voor mij waren het gewoon twee gezellige dagen, zonder er zo’n zwaar onderwerp aan te hangen. We hebben het gezellig gehad, ik heb vooral veel muziek geluisterd en we hebben lekker gegeten. Cadeautjes uitgepakt en nog even de deur uit gegaan.
Ik werd niet verplicht me netjes aan te kleden, dus dat haalde het zware gevoel er ook wel af. Ik droeg gewoon wat me het lekkerst zat en iedereen vond het prima.
Net 2e kerstdag afgesloten met een avondje ”The Streamers”
Aan de ene kant ben ik blij dat kerst nu afgelopen is, maar aan de andere kant geeft het een heel zwaar en emotioneel gevoel. Omdat het in mijn hoofd geen kerst was, want met kerst moet iedereen er gewoon zijn. Ook mama. Ze had natuurlijk gewild dat ik her het beste van zou maken, maar ik heb een soort van onbewust zitten ontkennen dat het kerst was, wat volgens vele de mooiste tijd van het jaar is.
Maar goed, ik heb geen paniekaanvallen gehad en daar ben ik onwijs trots op. Vorig jaar had ik dat geeneens durven denken, aangezien ik toen nog zo erg met m’n paniek bezig was. Ik at niks en vond alles eng.
De komende week zit ik nog wel even in m’n top2000 bubbel. Iets waar ik intens van kan genieten. Sommige nummers maken me ook heel erg aan het huilen hoor, want er is veel muziek wat in connectie staat met mama, maar ook dat hoort er bij.
Morgen ga ik denk ik toch wel alle kerstspullen weghalen, ben er eigenlijk wel een beetje klaar mee. Ik ben toe aan overzicht, schoon en een opgeruimde kamer. Rust in m’n kamer, maar toch de gezelligheid van m’n kaarsjes en lampjes. Gewoon lekker m’n ding doen en ik zie wel hoe het schip strand.
Voor nu lekker naar bed. Kerst is over.
Dikke knuffel
Danielle