Het is alweer even geleden dat ik een blog schreef. Ik heb de afgelopen week even gebruikt om te verwerken en bij te komen, maar het verwerken lukt nog niet helemaal merk ik. Ook kon ik niet echt de motivatie en de woorden vinden om een stukje te schrijven.
Inmiddels zijn we een week verder en is m’n kamer een mooie kamer geworden waar ik m’n meubeltjes heb staan en zelfs m’n koelkast. Ik vind het een fijn plekje, moet wel even wennen aan het feit dat ik niet helemaal alleen meer ben, dat is toch wat meer wennen dan ik had verwacht eigenlijk.
Domino en Nova hebben al een klein beetje kennis gemaakt met elkaar, maar dat was nog geen succes. Domino is erg bang voor Nova en Nova is een beetje boos, want dit is haar huis. Wel blaffen ze al minder naar elkaar dus dat is wel fijn. We gaan snel met beide wandelen en hopen dat dat een beetje gaat helpen, anders schakel ik m’n hondentrainer in.
Tussen Domino en m’n vader zit het trouwens helemaal goed. Lekker kroelen en koekjes eten. Met Lies en m’n stiefzusje gaat het ook goed, alleen vinden zij het allemaal nog wat spannender. Ook dat komt nog wel.
Ik moet de laatste dingen nog uitpakken maar vind het erg moeilijk om daar een overzicht in te zien en om te kijken waar ik moet beginnen. Daardoor erger ik me veel aan de rommel in de kast, als ik iets nodig heb kan ik er niet bij en kost het me extreem veel moeite om het te pakken. Toch maar even de moed bij elkaar verzamelen.
Ik merk dat ik heel laag zit in m’n energie en m’n angst heel erg aanwezig is, maar aan de andere kant gaat het ook wel wat beter. Eten gaat beter, vooral overdag. Na een uur of 3/4 kickt de vermoeidheid in en daarbij ook de angsten. Wel slaap ik enorm goed, zo’n 9 a 10 uur per nacht. Ook gaat het wandelen met Do beter, ik loop meerdere keren grotere rondes met Do, lekker door het park. Nou moet ik wel zeggen dat ik dat minder snel doe als het regent, dus hoop ik dat het snel weer wat beter weer word buiten.
Ik wil wel weer wat meer regelmaat in m’n dag hebben, wat betekend dat ik eerder ga opstaan en ontbijten. Vandaag is dat even niet gelukt, dus morgen weer een kans.
Ik mis het huisje enorm, maar toch wel iets minder dan ik had verwacht. Ik heb het geaccepteerd en het is goed zo. Vorige week zondag met de laatste dingen en de sleutel inleveren was het wel even heel erg zwaar. Ik was enorm moe en emotioneel.
Vandaag doe ik gewoon even lekker waar ik zin in heb. Het is altijd wel zo dat m’n maandag voor mij altijd een zondag is ofzo, gister de grote schoonmaak gehouden in m’n kamer en alles is weer netjes en fris.
Ook komt vandaag het telefoontje. Het telefoontje met de uitslag van mama haar onderzoek, of de tumor matcht met de behandeling die ze in gedachten hebben. Ik ben er best zenuwachtig voor, maar probeer er niet te veel aan te denken. Ik weet dat het niet gezond is om het weg te stoppen, maar ik weet het nog steeds niet zo goed een plekje te geven. Daar moet ik nog een manier voor vinden denk ik.
Ik ga zo lekker wandelen met Do’tje en daarna even boodschappen doen denk ik. Misschien maak ik wel weer een begin aan m’n kast, even een wasje draaien. Ik wil het allemaal wel, maar de eerste stap om het te doen kijk ik altijd het meest tegenop. Het feit dat ik ook niet zo heel veel kastruimte heb staat me ook een beetje in de weg, maar dat is altijd wel op te lossen. Als ik eenmaal bezig ben dan gaat het gewoon door, maar me ertoe zetten is nog een dingetje. Eigenlijk wil ik alles gewoon tegelijk doen haha. Ach, we zien het wel.
Ik wens jullie een mooie week toe.
Knuffel
Danielle