Gister veranderde alles binnen 5 minuten.
Domino zou naar mijn moeder gaan als ik deze woning weer uit moet. Ik had een hele planning gemaakt met wat er naar m’n moeder zou gaan, wat er naar m’n vader zou gaan en wat er naar de opslag zou gaan. Domino en de konijnen zouden naar m’n moeder gaan omdat er eigenlijk bij m’n vader geen ruimte is.
Ware het niet dat mijn moeder opeens zegt dat niet alleen ik, maar ook Domino niet welkom meer zijn. De konijnen? Mogen ook niet meer mee.
Mijn vader heeft dit gesprek met haar gehad en vertelde dat mij gister.
Daarbij vertelde hij ook dat ik nu in hun slaapkamer mag en dat zij in de woonkamer gaan slapen. Dit doen ze, omdat Do nu mee moet naar m’n vader. Ergens voel ik zo’n opluchting! Mijn allerliefste Do blijft bij mij!
Het gevoel is heel erg dubbel. Ik ben zó kwaad op m’n moeder, ik weet er eigenlijk niet echt de goede woorden voor te vinden. Ik moet dit ook even een plek gaan geven en weet nog niet zo goed wat ik met de woede aan moet. Ze laat niet alleen mij, maar ook Domino keihard vallen.
Ik kan ook niet zo goed beschrijven hoe dankbaar ik ben voor m’n vader en Lies. Hoe dankbaar ik ben, dat zij hun hele huis om gaan gooien zodat ik samen met Do daar terecht kan. Als ik hun niet had, had ik nooit gestaan waar ik nu sta. Dat realiseer ik me nu al te goed. Ik realiseer me, dat ik zonder hun helemaal nergens was geweest. Zij zijn degene die me wel elke keer opvangen en die er wel gewoon voor me zijn. Mijn vangnet.
Zoals ik ook al zei, mogen mijn konijnen ook niet meer terug. Voor mijn konijntjes is er écht geen plek dus die worden allebei opgevangen door een goede vriendin met haar kindjes. Ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed gaat komen bij hun.
Ik heb nu van alles moeten regelen, en eigenlijk, komen voor mij de dingen nu een stuk positiever uit. Mijn konijnen komen op een betere plek, ik heb toch een stukje eigen ruimte en m’n allerliefste Do kan bij me blijven. Toch voel ik me er rot over, omdat m’n vader en Lies hun privacy en hun huis ervoor moeten opofferen. Ik vind het een erg lastige situatie.
Vanmiddag heb ik de opslagruimte gebeld, nu heb ik dus niet meer zoveel ruimte nodig omdat merendeel van m’n meubels mee gaan. Het enige wat nog naar de opslag moet is mijn oven, wasmachine, koelkast en wat dozen vanuit de keuken. Ik heb de ruimte aan kunnen passen, wat echt heel erg veel in kosten scheelt dus dat is wel fijn.
Ik heb een lijst gemaakt met wat allemaal waar naartoe moet en op zich is het nu wel wat duidelijker voor me.
Het klinkt stom, maar ik kijk er wel een beetje naar uit. Ik heb in m’n hoofd al wat dingen ingedeeld en ik heb er ergens wel zin in. Het ziet er nu iets positiever uit dan dat het eerst was.
Het gaat moeilijk worden met Domino. Do is nog niet sociaal genoeg, ook al maakt hij hele grote stappen. Hij vind vreemde mensen maar eng en doet daar dan ook maar al te graag heel lelijk tegen. Ook heeft hij een tijdje geleden Nova ontmoet, daar deed hij heel lelijk tegen. Nova (de hond van m’n vader) vind altijd alles leuk en wilt heel graag spelen, Domino wilt bijten omdat Nova zo druk en net zo groot als hem is.
Met Lies kan hij al wel beter om gaan. Dat ging hier al helemaal goed dus daar heb ik alle vertrouwen in. M’n vader vind ie maar niks, maar daar gaan we aan werken. Omdat hij nogal graag iemand z’n klauwen eraf bijt ga ik zo een muilkorf kopen en ga ik met hem trainen om een muilkorf op te hebben. Zo kan hij over 2 weken met muilkorf eerst m’n vaders huis in. Het is heel belangrijk dat hij eerst gekorfd gaat, dus daar gaan we ook voor. Ik heb alle vertrouwen in Do dat dit goed gaat komen, maar het word wel veel trainen en een beetje spannend.
Het is lastig om zoveel gemengde gevoelens te hebben. Ik moet het allemaal even een plekje geven en even de rust in m’n hoofd ermee vinden. Ik vind het fijn om even zo op te schrijven.
Ik realiseer me wel dat ik m’n moeder in een heel erg slecht daglicht zet zo. Maar, ja, het is lastig om dat niet te doen.
verder gaat et de afgelopen dagen wel goed. Ik ben gedoseerd aan het opruimen en weggooien en aan het schoonmaken. Ik merk dat m’n energielevel erg laag zit en daar heb ik wel een beetje moeite mee.
Verder is deze week echt extreem snel voorbij gevlogen. Ik heb deze week gewoon lekker m’n ding gedaan en heb veel in een teams meeting met een leuk groepje mensen gezeten. Lekker kletsen met elkaar, maar ook gewoon je ding doen en soms even niks zeggen. Heerlijk is dat. Je bent alleen, maar toch samen. Ik ben dankbaar voor deze mensen die ik via twitter heb leren kennen. Mijn gevoel van eenzaamheid is dan ook echt een heel stuk minder geworden.
Straks dus even naar de Pets Place om een muilkorf te halen. Ik ben heel erg benieuwd hoe Do erop reageert. Ik hoop dat het allemaal gaat lukken zo.
Ik wens jullie nog een hele fijne dag en een heel fijn weekend toe.
Knuffel
Danielle
Beste Daan, vind, dat je goed voorbereid ben,zo als ik zij in Twitter ben blij voor❤😄.
en als je moelijk zit mag je me via deze mail(niet Twitter) altijd mail , ik ben eerlijk, en heb ook moeilijk tijden gehad.
GrtRonald 🙋♂️🤩💋👍