Vandaag is het zondag en met recht, want het zonnetje schijnt heerlijk!
Gister ben ik na het schrijven van m’n blogpost met Do naar buiten gegaan. Ik heb alleen m’n winterjas nog hier dus ik had het best wel warm eigenlijk. Het was heerlijk buiten!
Na het wandelen nog wat dingetjes opgeruimd in huis en ik moest naar het winkelcentrum met de metro weer, om mijn action bestelling op te halen. Omdat ik al sinds de middag ervoor wist dat ik erheen moest en het geen spontaan idee was zoals vrijdag, zag ik er zó tegenop. Eigenlijk durfde ik niet meer omdat ik er dan teveel over na ga denken.
Uiteindelijk ben ik toch gegaan want ik moest mijn bestelling ophalen. Last minute kon ik hem nog ophalen en daarna ging ik nog even de jumbo in voor de dingetjes die er niet waren. Ik wilde gelijk kijken voor avondeten maar ik had het zo warm en het was zo druk dat ik gewoon niet meer na kon denken. Uiteindelijk ben ik zonder avondeten de jumbo weer uit gelopen.
Ik wilde naar huis, maar ging toch even de slager in en heb daar andijvie gehaald wat ik alleen maar op hoefde te warmen. Het is wat duurder, maar het geeft mij iets meer rust en ik heb in de avond nog niet de energie die ik wil hebben om te gaan koken.
Weer met de metro terug, misschien omdat ik dan moe ben, maar ik vind de terugweg altijd spannender dan de heenweg. De spanning bouwt zich dan steeds meer op en m’n hartslag vliegt omhoog. Ik moest 8 minuten wachten op de metro dus kon gelukkig wel even op adem komen. Uiteindelijk de metro in gestapt en twee haltes richting huis.
Vanaf de metro moet ik 10 minuten lopen naar huis en wat was het zwaar! Ik had het warm, m’n hart sprong uit m’n borstkas en had zware tassen en had ook nog eens flinke tegenwind.
Eenmaal thuis aangekomen moest ik even bijkomen en heb ik even heerlijk alle ramen open gezet om het huis te luchten. Nadat ik wat was bijgekomen heb ik m’n spullen uitgepakt en opgeruimd.
Ik was 5 minuten thuis toen ik de melding kreeg dat m’n pakketje was afgeleverd bij het pakketpunt en ik moest hem wel ophalen want het was het laatste cadeautje voor de cadeauswap. Uiteindelijk na een uurtje toch daar heen gegaan om hem op te halen.
Daarna heb ik lekker rustig aan gedaan. Ik had nog geen lunch gegeten en had eigenlijk ook geen trek in brood dus heb ik maar griesmeelpudding gegeten. Beter iets dan niets.
De vermoeidheid sloeg enorm toe dus lekker met Do’tje op de bank gezeten en rond half 6 kreeg ik toch honger. Ik heb m’n eten opgewarmd en gegeten. Na het eten weer een stressmomentje genomen en m’n bordje afgewassen. De spanning zat wel hoog weer deze keer, maar uiteindelijk heb ik een halfuur na het eten nog 20 minuten gewandeld met Do. Ik moet heel eerlijk zeggen dat dit me wel bevalt zo!
Aan het einde merkte ik pas hoe slecht m’n conditie is. Ik was helemaal buiten adem en weer sprong m’n hart weer bijna uit m’n borstkas. Ik hoop dat ik m’n conditie weer snel een beetje omhoog weet te krijgen want dit is gewoon niet leuk meer.
Eenmaal terug gekomen even bijkomen, kaarsjes aan en daarna alles in gaan pakken voor de cadeauswap. Ik merkte dat ik heel erg trilde en heel onrustig was dus wilde eigenlijk stoppen maar ben toch door gegaan. Uiteindelijk is het toch gelukt en heb ik weer wat leuks in elkaar weten te zetten, hoop ik tenminste.
Na het inpakken begon Weet ik veel weer en ik vind het erg leuk om mee te doen met die vragen. Het is goede afleiding ook en kan er gezellig over kletsen met Rachel via whatsapp.
Tijdens de aflevering had ik zo’n last weer van een opgeblazen gevoel. Ik merk dat tijdens het lopen ik mijn ademhaling helemaal niet onder controle heb wat resulteert in een maag vol lucht. Ik nam m’n lorazepam om 9 uur en toen het was afgelopen wilde ik Do uitlaten.
Op het moment dat ik met hem naar buiten wilde begon Do te kokhalzen. Shit! Hier maak ik me al druk om sinds dag 1 dat ik hier zit, want normaal ruimt m’n moeder het op en ik ben als de dood voor kots etc.
En hij deed het goed ook, het hele huis lag onder. Stress, wat ga ik nu doen? Ik heb Lies gebeld voor mentale steun tijdens het opruimen. Ik dacht één seconde, laat het maar ik zie t morgen wel anders raak ik in paniek. Die gedachte was natuurlijk snel weg want het is gewoon heel goor.
Tijdens het videobellen met Lies heb ik alles opgeruimd en ben ik daarna met hem naar buiten gegaan. Nog een rondje gelopen en daarna weer lekker op de bank geploft. Ik merkte dat m’n lorazepam begon te werken en heel m’n buik ontspande. De lucht, het opgeblazen gevoel, alles was opeens weg. Zou het dan toch echt stress zijn?
Na een tijdje ben ik lekker met Do naar bed gegaan en zijn we gaan slapen. Volgens mij heb ik vannacht de hele dag door geslapen! Ik werd wakker om 9 uur, dus dat is wel fijn, dat ik niet meer zo heel vroeg wakker word. Daar voel ik me toch wat rustiger bij.
Vanmorgen opgestaan en wat dingetjes opgeruimd en net ontbeten. Eigenlijk te laat, ik moet echt eerder gaan ontbijten zodat ik de drie maaltijden op de dag goed kan verdelen. Dingetje.
Straks word ik door m’n vader en Lies opgehaald en gaan we even naar m’n moeder. De konijnenhokken moeten verschoond worden dus dat ga ik even doen. Ik pak ook gelijk een dikke knuffel van ze mee, ik mis ze best wel, gekke beestjes.
Na het verschonen naar m’n vader en Lies toe en vanavond eet ik daar. Niet omdat het niet gaat, maar gewoon voor de gezelligheid!
Do’tje zal weer een halve dag alleen zitten, dus ik zet dalijk de babyfoon app klaar en dan kan ik lekker met hem meekijken. Het lijkt vandaag weer beter met hem te gaan dus dat is fijn. Hij kan gelukkig heel goed alleen zijn, daar ben ik ook onwijs dankbaar voor! Nu ligt hij nog even te genieten van het zonnetje en straks gaan we nog even naar buiten.
Ik merk dat ik vandaag wat meer moeite heb met activeren, maar ik wil ook niet te streng voor mezelf zijn dus voor nu is het dan maar zo. Daar is ook een beetje de zondag voor toch?
Dikke knuffel
Danielle